Donderdag
Rond 15.00 uur arriveert iedereen bij de Cantharel, luxe Van der Valk (paarden)hotel. Kennismaken met nieuwe leden en begroeten van oude bekenden. We maken een kennismakingsrit met zijn allen van ongeveer 12 km, dit gaat erg goed. We zijn al wel gewaarschuwd voor de vele kiezels op de paden, de meesten hebben geen ijzers en de hoefschoenen van Ted van Marjolijn zitten vol zand, dus daar kan ze niet mee rijden. Mijn Casper heeft ijzers, dus ik heb er geen problemen mee.
’s Avonds uitgebreid dinerbuffet, heerlijk geslapen en idem ontbijtbuffet. Ongekend voor NVVR begrippen.
Vrijdag
Hanneke en Gery besluiten dat hun paarden al genoeg indrukken hebben opgedaan en brengen ze naar huis.
De rest gaat opzadelen en de zadeltassen bevestigen. Iedereen heeft al wel geoefend, maar toch, zit het echt wel goed? Want nu gaan we echt op trektocht! We vertrekken met ons vijven maar merken meteen dat Justin van Magda niet goed loopt, wordt al snel erger en bij het hek besluit Magda terug te gaan. Justin heeft een ernstige zoolkneuzing en ze vertrekken naar huis. Heel erg sneu, maar we hopen jullie in de toekomst terug te zien!
Nu verder met ons vieren, we maken een mooie lange rit, bijna alleen stap, soms stukje draven. Alleen Tiff, de Haflinger van Marion, kan zich niet ontspannen en blijft dribbelen en draven. Na een kleine en een grote pauze onderweg komen we rond 15.30 uur aan in Hoenderloo. Paarden hebben erge dorst, water onderweg is wel een probleem, want uit die vieze zwijnenpoelen willen ze echt niet drinken!
De Fjordheste Gard van de familie van Bon is onze eerste halte: 2 blokhutten met stapelbedden en de paarden samen in een grote wei. Jolien en ik doen boodschappen op de fiets, Hanneke en Gery zijn er ondertussen ook, met de auto. We eten lekker buiten aan de picknicktafel. En Stacy komt ’s avonds ook nog. Dit is het echte NVVR gevoel!
Totaal 22 km gereden.
Zaterdag
Na een lekker ontbijtje buiten willen we op tijd vertrekken, want het wordt 30 graden. Opzadelen, bepakking erop en vertrekken rond half 10 richting Kootwijk. De langste en zwaarste route, over de heide van Hoog Buurlo en langs de rand van het Kootwijkerzand.
Casper is niet fit, gaat al snel zweten, struikelt soms en moet veel mesten. Ik ga ernaast lopen en we pauzeren al na een uurtje. Hij eet droog gras en stengels en ik geef hem appels, die heb ik altijd mee op lange tochten. Daarna gaat het gelukkig beter en heeft nergens last meer van.
Tiff van Marion is superactief, wil alleen draven en galopperen, heel vervelend voor haar. De andere 3 blijven wel rustig, we stappen alleen maar, te warm en er is geen water onderweg. Tijdens de pauze kan ik Casper gewoon los laten lopen, wil toch alleen maar eten. Wat een prachtige rit, met heide, zand en bosjes.
Om half 3 zijn we bij B&B Onder de Kastanje waar Renate ons begroet. Afzadelen, water drinken, afsponzen en afspuiten en de paarden welverdiend de wei in. Mooie locatie met een grote zolder waar we slapen.
Marion heeft haar beslissing genomen: ze brengt Tiff terug naar huis, dit gaat zo niet goed met hem. Morgen komt ze terug met de fiets! Hanneke en Gery doen boodschappen en ’s avonds eten we onder de hooiberg. Stacy eet ook mee, samen met Jetty en dochter Cathly, die met z’n tweeën een groepje vormen en graag met de anderen kennis willen maken. Zijn ook speciaal hiervoor lid geworden! Erg gezellig zo. Het is wel erg benauwd op die zolder, maar we slapen goed.
23 km gereden.
Zondag
We krijgen een uitgebreid ontbijt en Marion is terug, nu met fiets. We vertrekken nu met z’n drieën, het wordt erg warm, dus weer alleen maar stappen in de schaduw van het bos. Maar eerst nog een uitdaging: het spoor over en dan een dubbele tunnel onder de A1 door, maar het gaat goed. We nemen 2 x een pauze en zien dan al een huifkar met een Fjord ervoor, van huifkarcentrum De Kronkel in Assel. We zijn daar om half 2 al. Paarden verzorgen en gauw de wei in. Ted van Marjolijn is moe, ze heeft er al veel naast gelopen. Toch niet weer een uitvaller?
Ook wij zijn moe en schrikken van de kleine pipowagen waar we met ons vieren moeten slapen, nee toch? Maar de mensen hier zijn reuze aardig en
behulpzaam, hier kan veel. Er is nog een pipowagen en er staan twee tenten met bedden, dus iedereen heeft een eigen slaapplek. Erg rommelig hier, met al die huifkarmensen, zuinige douche, maar we redden onszelf en zijn blij dat we op deze prachtige plek zijn.
Marion heeft haar fietstocht gemaakt, Hanneke en Gery komen met de boodschappen en weer eten we gezellig samen buiten. We wandelen nog naar Halte Assel voor een ijsje.
15 km gereden.
Maandag
Een hele aardige man heeft om half 8 al boodschappen gedaan bij de AH en een mooi ontbijt voor ons gemaakt.
We willen weer op tijd vertrekken, wordt weer warm. De laatste rit, terug naar de Cantharel. Ted lijkt weer fit en gaat mee zonder bagage, die neemt Marion mee. Nu het viaduct van de A1 over, wat leren die paarden veel op deze tocht! Jolien en ik willen graag een lange rit en Marjolijn zal regelmatig naast Ted lopen, dus moet lukken. Ik ben de kaartlezer en besluit toch richting no. 17 te gaan, maar het zand te vermijden. We struinen heerlijk door de heide, prachtig hier. En mooi uitzicht op Radio Kootwijk, het oude zendgebouw. Omdat we geen route volgen komen we toch op een ander punt uit dan ik gedacht had. We maken een illegale doorsteek over de heide, langs woningen bij Gerritsfles, een man volgt ons met de verrekijker, maar er gebeurt niets. Verderop staan bijgebouwen van Radio Kootwijk en Marjolijn stelt voor om te kijken of daar water is. Ja! Een groot bassin, gelukkig heeft ze haar opvouwbare emmer bij zich en de paarden drinken er gulzig uit. Goede actie hoor!
Rond half 3 terug bij de Cantharel, paarden afspuiten en nog even de wei in. Marion is er ondertussen ook weer en we drinken samen nog wat. Dan is het tijd om afscheid te nemen.
20 km gereden en 32 graden!
Wat was het een mooie trektocht, goed verzorgd, mooie plekken en fantastisch weer ondanks de warmte.
Met name Stacy, heel erg bedankt voor de organisatie!
Ans Schimmel