Verslag ALV weekend

door Jantine Leeflang (NVVR lid)

Elke vereniging moet er jaarlijks aan geloven; de algemene ledenvergadering. Ik denk dat er geen enkele vereniging is die van een ALV zo'n ontzettende leuke en gezellige activiteit weet te maken als de NVVR. Zelf zijn we lid van twee verenigingen, endurance vereniging en de NVVR. We moesten een keuze maken omdat de ALV's in hetzelfde weekend vielen, natuurlijk was de keuze snel gemaakt; een ALV waar een feestje aan vast zit, een driedaags feestje zelfs! Op vrijdag vertrokken we dan toch weer later dan gepland en probeerde ons paard Bliksem nog even een slokdarmverstopping te versieren met het hooi in de trailer.

Gelukkig was het snel opgelost en konden we aanschuiven in de file. Eenmaal aangekomen bij Dopheet's Del was alle fileleed snel vergeten met een hapje en een drankje. Veel mensen waren met hun paard al het bos in, maar voor ons was het net te laat om nog voor de barbecue het bos in te gaan. We houden niet zo van slaapzalen en dit jaar hadden we als oplossing om een matras in de bus te leggen, zodat we een tweepersoonskamer hadden. Dat kan allemaal bij de NVVR, er slapen mensen in trailers, campers, tentjes of op de slaapzaal, kies wat bij je past. Ook de paarden stonden in verschillende combinaties bij elkaar. Sommige paarden kennen elkaar al van eerdere weekenden, anderen nog helemaal niet. Tot Reins grote schrik stelde ik voor om onze dravers gewoon in de grote weide te zetten met anderen, ze zijn tenslotte sociaal handig genoeg daarvoor. Uiteindelijk kwam er een IJslander en een groot zwart paard bij. De ijs en de zwarte sloten meteen een overeenkomst en onze dravers bleven met klittenband aan elkaar vast zitten.

De barbecue was weer een culinair feestje, kwaliteitsvlees van een slager, keurig op tijd geleverd, aanschuiven en smullen maar! Na het eten zijn wij dan toch nog een rondje gaan rijden. Bij terugkomst was het kampvuur al in volle gang, met een gezellig muziekje erbij. Het leuke van NVVR-weekenden is, dat je eindeloos over paarden kunt praten zonder dat iemand begint te zuchten. De mensen zijn relaxed, de paarden zijn relaxed en zelfs de honden die mee waren, waren relaxed. Onze hond Elsa had meteen al een gezellig vriendje gevonden waar ze de rest van het weekend mee optrok, dat past helemaal in de sfeer van de NVVR dus.

Het verslag van de meerdaagse-commissie tijdens de ALV was weer in een moderne digitale film gegoten, menig blogger kan hier een puntje aan zuigen. Klik hier voor het filmpje!

Hierdoor word je echt enthousiast voor een meerdaagse activiteit. Dit zal ook een jongere doelgroep aanspreken die zich vooral op social media begeeft, de tijd van het gestencilde blaadje is nu echt wel voorbij. Na de ALV bleek dat het buiten inmiddels korte mouwen weer geworden was, in tegenstelling tot de kantine waar iedereen nog met dikke truien aan had gezeten. Paarden werden uit de wei gehaald, gezadeld en iedereen verspreidde zich weer over de Veluwe.

Ik had een rit gepland ten noorden van de A1, met uiteraard een koffiestop halverwege. We belandden bij boerderij het molentje, een theetuin met het vriendelijkste personeel wat we ooit zijn tegengekomen. De paarden kregen emmers water en het meubilair werd naar ons toe versleept, aangezien de paarden niet op het terras konden staan. Bij terugkomst op de accommodatie stond er een bierproeverij klaar met bijpassende borrelhapjes waarmee we het droge stof van de Veluwe uit de keel konden spoelen, wat een leuke verrassing!

Het buffet was ook weer heerlijk en we werden allemaal flink in spanning gehouden of er weer zo'n heerlijk toetjes-buffet zou komen. Er werd reikhalzend naar uitgekeken, want de toetjes van vorig jaar hadden op iedereen diepe indruk gemaakt. En ja hoor ook dit jaar was het toetjes buffet alleen al een reden om naar de ALV te komen.

Uiteraard was er ook weer goeie muziek uit een tijd dat er nog echt muziek werd gemaakt (en nee we hebben het songfestival niet gemist) en natuurlijk werd er ook gedanst.

Zondagochtend werden we gewekt door vroege vogels die om 7 uur hun paard gingen opzadelen. Hoe gezellig is dat als je in je bus ligt (pardon tweepersoonskamer) en je wordt wakker door het geluid van baasjes die vriendelijk tegen hun paard praten. Degenen die wat later opstonden hebben vrijwel gezamenlijk ontbeten. De grootste uitdaging van die ochtend was 'hoe werkt de kookplaat', met vier man sterk is het uiteindelijk gelukt om eieren met spek te bakken, want ja een actieve dag te paard begint natuurlijk met een stevige bodem. De paarden lagen die ochtend ook allemaal heerlijk relaxed te slapen, paarden passen zich dus snel aan, aan een nieuwe situatie. Ik ben vergeten te vragen wat voor ras Kiki's paard was, maar ik vermoed dat haar paard van Duitse afkomst is, aangezien hij breeduit in een diepe kuil lag die hij voor zichzelf geclaimd had. De meeste mensen en paarden hebben voor het naar huis gaan nog een rit gemaakt en om het weekend af te sluiten was er bij terugkomst nog de overgebleven appeltaart van het toetjesbuffet.

Kortom het was een spetterend weekend, de NVVR is springlevend en bruist (weer), zowel eendaags als meerdaags, alleen een dwaas zou denken dat de vereniging op sterven na dood is. De NVVR is veel meer dan een tijdschrift en is vooral een vereniging met ontzettend gezellige paardenmensen. We zien al uit naar het Hemelvaart weekend!