Solita van Duin
Ik ben Solita van Duin, 54 jaar, getrouwd met pensionado Hans en wonend in Ten Post, Groningen. Van oorsprong Medisch bioloog; maar al sinds lange tijd werkzaam op de Universiteit van Groningen als studieadviseur en studentvaardigheidstrainer (leuk woord voor galgje) bij de Faculty of Science & Engineering (even duur doen).
Als paardenliefhebber en bioloog raakte ik al snel gefascineerd door de briljante anatomische, fysiologische en biofysische eigenschappen die zich over miljoenen jaren heen in de paardenhoef hebben ontwikkeld. Inmiddels bekap ik al jarenlang mijn eigen paarden en die van een bescheiden klantenkring. Want gedomesticeerde hoeven behoeven onderhoud.
Onze eigen kids, een zoon en dochter van 23 en 24jr hebben reeds ons nest verlaten... (lees meer)
... Gelukkig geen last van het legenestsyndroom hier, want dat is nog rijkelijk gevuld met 3 katten, 2 mix-honden, 8 kippen en 3 paarden. Onze honden vergezellen ons regelmatig op een buitenritje. Blijer kan je ze niet maken. Mij trouwens ook niet. Ik ben dus zo’n blije Penny-bofkont die er regelmatig met partner te paard op uit trekt. Dit is werkelijk beyond my dreams. Maar da’s een ander verhaal.
De gehele veestapel verzorg ik dus samen met manlief. Het tuinonderhoud is helaas een Solitaire aangelegenheid. Hans is ook dol op de tuin, maar vooral om in te zitten. Als ik naast dit alles nog tijd over heb, vind je mij regelmatig met de honden rennend in het bos, aan het tennissen met zoonlief (wat hij schijnbaar nog steeds leuk vindt), of aan het zingen met dochter, zus en moeder. Best bijzonder. En bijzonder leuk. Ik ben benieuwd of er zich meer muzikale ruiters schuil houden in onze vereniging. In dat geval voel ik een muzikaal rijweekend aankomen. Weet je dat zingen een rustgevende werking heeft op je paard?
In een sportiever verleden was ik ooit jarenlang hoofdredacteur van een volleybalblad. Maar dat was nog uit de tijd van Pagemaker en kopietjes draaien. In het tijdperk erna, zo ergens jaren 90, fokten wij af en toe witte herderpupjes. Door hun wekelijkse ontwikkelingen te beschrijven op onze website (Google maar eens op Witte herders van Ten Post) zette ik een nieuwe trend en kon ik als schrijver ook heel wat eieren kwijt.
Met werk, hobby’s en beesten verveel ik me al nooit, en dan stap ik nu ook nog per ongeluk zomaar in de redactie…! Maar schrijven doe ik heel graag en makkelijk. Dus daar maak ik gewoon tijd voor. Heb je zelf een leuk onderwerp dat je een keer ter sprake wilt brengen in de VrijRuiter? Of gewoon een leuk paardenverhaal dat je kwijt wil? Laat me weten! Ik ga met je in gesprek en knutsel er een leuk verhaaltje van. De VrijRuiter is er voor en door jullie….. de Vrijetijdsruiters! Nice 2 meet!